جواب در انتهای صفحه...

سازه های آبی شوشتر مجموعه ای به هم پیوسته از پل ها، بندها، آسیاب ها، آبشارها، کانال　ها و تونل های عظیم هدایت هستند که در ارتباط با یکدیگر کار می　کنند بنای اولیه این سازه ها در دوران هخامنشیان تا ساسانیان برای بهره گیری بیشتر از آب ساخته شده است.

درون این سازه ها مجموعه　ای از ساختمان　های پیچ درپیچ با سقف کوتاه وجود دارد کف این اتاق　های تودرتو معبر آب می باشد که آب زلال به سرعت در آن　ها در جریان است همه معابر کف اتاق　ها به حوضچه　ای منتهی می　شود. در کف این حوضچه چرخ پره　ای چوبی بزرگی وجود دارد که با فشار آب ورودی به حوضچه می　چرخد این چرخ اهرم سنگین آسیاب را می　چرخاند و سنگ بزرگ آسیاب نیز گندم را به آرد تبدیل می　کند. پس از اتاق　های تودرتوی آسیاب آبی به محوطه آبشارهای «توف بلیتی» میرسیم اساس سازه سنگی آبشارها تونل　هایی دست　کند(دست ساز) است که در دو طرف سد سنگی رودگرگر ساخته شده است این تونل　ها آب را از پشت سد به این سوی سد جاری می　سازند و از ارتفاع ۶۵ متری به رود می پیوندند.

همه محوطه آبشارها و سازه　های آسیاب از سنگ خارا و ملات آهک و ساروج ساخته شده واتاق　های تودرتوی محوطه نیز از حجاری سنگ　ها و دیواره　های سنگی رود ساخته شده　اند.

مجموعه سازه　های آبی شوشتر و آسیاب　های آبی با توجه به زمان ساخت آن　ها که به زمان ساسانیان نسبت داده می　شود، از شاهکارهای فنی و مهندسی در جهان است این شاهکار هم در ایران و هم در جهان بی　نظیر است و همه ساله جهانگردانی از سراسر جهان برای بازدید از این مجموعه شگفت　 به شوشتر سفر می　کنند در طول سال نیز پژوهشگران سازه　های سنگی باستانی و محققین سازه　های آبی تاریخی به شوشتر سفر می　کنند و به پژوهش در ساختار مهندسی مجموعه آبشارهای شوشتر و محوطه　های باستانی «گرگر» می　پردازند.

پلکانی به عمق تاریخ ۴۰۰۰ ساله

در جنوب محوطه آبشارها پلکان سنگی دست سازی احداث شده که بیش از ۲۰۰ پله دارد و محوطه آبشارهارا به نقاط مسکونی مشرف به مجموعه متصل کرده است. «هرودت» (زاده ۴۸۴ – مرگ ۴۲۵ پیش از میلاد)نیز در 2 هزار و 500 سال پیش این پلکان را هزا رساله دانسته است و سنگ　نوشته　هایی در مسیر آن مشاهده می　شود که بیانگر قدمت باستانی آن است. در مسیر پلکان اتاق　هایی تعبیه شده که محل استقرارنگاهبانان سازه　های آبی است قدمت این اتاقک ها نیز بیش از ۴ هزار سال تخمین زده شده و معماری و نیز سقف کوتاه آن مؤید اتاق نگهبان بودن این اتاقک　هاست.

این اتاقک　ها ویژگی مهم دیگری هم دارد و آن پنجره　های موازی و روبه　روی دهانه آبشارهاست و گویی این پنجره　های سنگی را فقط برای نگاهبانی و دید در شب و روز دهانه های آبشار تعبیه کرده　اند.

شوشتر از زمان ساسانیان تا ابتدای دوره پهلوی در اغلب دوره　های تاریخی مرکز استان خوزستان بوده و در سال ۱۳۰۳ شمسی در پی شیوع بیماری و با دستور رضا خان آلاشتی(پهلوی) مرکز استان خوزستان (استان ششم ایران) از شوشتر به ناصری (اهواز) منتقل شد.

در شوشتر ۱۷ مجموعه باستانی گمانه زنی شده و تمامی این محوطه ها به ثبت ملی رسیده است یکی از این آثار «مجموعه سازه های آبی» است که در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹(۵ تیر ماه ۱۳۸۸) در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در شهر سویل اسپانیا با احراز ایندکس ۱،۲و۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر یا (Shushtar Water Structure) به صورت یکجا به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسیده است.

حکیم ابوالقاسم فردوسی داستان ساخته شدن پل بند شادروان شوشتر را این　گونه توصیف می کند:

همی برد هر سو برانوش را

بدو داشتی در سخن گوش را

یکی رود بُد پهن در شوشتر

که ماهی نکردی بر او بر گذر

برانوش را گفت گر هندسی

پلی سازی آن جا چنان چون رسی

که ما باز گردیم و آن پل به جای

بماند به دانایی رهنمای

جواب 👇👇👇

گزینه ب ( نگهبانان )